Kaninang umaga, tila wala ako sa sariling pumunta sa talipapa.
May gusto kasi akong kainin na hindi ko alam kung ano.
Sa may prutasan, may bilog na prutas na parang pakwan
Subalit mas maliit at maysaginto ang kulay.
Alam kong alam ko kung ano ang tawag sa prutas na ito.
Napaisip ako at di ko narinig ang tanong ng tindero.
A, melon! sabi ko sa sarili. At bumulong ang puso ko—
Melon-choly. Oo nga pala. Kagabi sa TV inamin na ni Piolo
Na sila na ni KC. Kaya, melon-choly. Nilasap ko
Ang lasa ng salitang, melon-choly. Kagabi, bago ako matulog
May binatang 22 taong gulang akong gin-text
Na gusto ko siyang maging mangingibig.
Sumagot naman siyang may kasamang smayli:
Sori po sir. May bf na po ako.
Kaluluwa mo lang po ang puwede kong mahalin.
Letse ka! gusto kong i-reply sa kaniya.
Sigurado ako, iho, hindi mo kayang kantutin ang kaluluwa ko!
Melon-choly. Salitang parang lintang gumagapang
Sa buo kong pagkatao. Melon-choly.
Hiyang-hiya ako sa sarili ko sapagkat sa edad na 37
Wala pa rin akong kinatandaan. Kaya, melon-choly.
Nainis yata sa akin ang tindero dahil hindi ako bumili.
Ayaw ko kasing tikman ang prutas na ito
At baka masarapan ako nang husto.
-J.I.E. TEODORO
31 Enero 2011 Lunes
9:27 n.u. Lungsod Pasig